Thuiskomen in de zorg: een reis van groei, twijfels en voldoening
Na het afronden van haar opleiding in de Sociale Pedagogische Hulpverlening (SPH), begon Vivienne haar zoektocht naar een baan in de zorgsector. Door een aanbeveling van een bekende ontdekte ze een vacature bij Sius (voorheen De Lichtenvoorde) voor het invullen van een zwangerschapsverlof binnen de ambulante tak. Hoewel ze nog niet bekend was met de doelgroep Wet Langdurige Zorg (Wlz), voelde ze zich aangetrokken tot de vrijheid die ambulant werk met zich meebracht. Na de verlofperiode deed zich een onverwachte kans voor op een andere locatie binnen Sius. Hoewel ook dit eerst een tijdelijke positie was, vond Vivienne haar weg steeds meer in de wereld van de zorg en Sius.
Een vaste thuisbasis
Toen er een vacature ontstond bij De Veldmaten, kreeg Vivienne de kans op een vaste aanstelling. Inmiddels was ze volledig ingeburgerd in de doelgroep en voelde ze zich als een vis in het water. "Ik voelde me direct warm ontvangen en had veel plezier met mijn collega's,’’ vertelt Vivienne . Ze groeide elke dag en bleef zichzelf ontwikkelen. ‘’We hadden een superfijn team, waar je echt jezelf kon zijn. Ik werd uitgedaagd en ontdekte wat ik allemaal in mijn mars had. De tijd vloog voorbij en voor ik het wist werkte ik al 10 jaar bij De Veldmaten.’’ Hoewel ze soms speelde met de gedachte om iets anders te proberen en nieuwe uitdagingen aan te gaan, voelde ze zich zo veilig en vertrouwd in haar huidige omgeving dat de stap naar verandering erg groot leek. ‘’De routine begon mij soms een beetje te verstikken en ik voelde een verlangen naar nieuwe uitdagingen en persoonlijke groei. Ik voelde dat ik verder moest kijken, maar ik bleef het uitstellen,’’ zegt Vivienne. Maar na ruim 10 jaar begon het besef bij haar te dagen dat het écht tijd was voor verandering. ‘’Ik was zwanger van mijn tweede kindje en dacht als ik nog iets wil, moet ik het nu doen. Voordat ik met verlof zou gaan, nam ik een moedig besluit: na mijn verlof zou ik een nieuwe weg inslaan,’’ licht ze toe.
Het herontdekken van de ambulante tak
"De ambulante tak bleef me interesseren," zegt Vivienne. Toen ze besloten had een nieuwe weg in te slaan, ging ze in gesprek met de zorgteammanager ambulant jeugdhulpverlening. ‘’Ik werd ouder en in mijn omgeving kwamen steeds meer kinderen. In de tussentijd was ik zelf ook moeder geworden. Hierdoor groeide mijn interesse in het werken met de doelgroep Jeugd alleen maar meer. Op zoek naar een nieuwe uitdaging was dat een doorslaggevende factor. Ik voelde mij aangetrokken tot de complexiteit van de jeugdzorg en zag hierin een kans om mijn horizon te verbreden.’’ In gesprek met de zorgteammanager ambulant jeugdhulpverlening werd duidelijk dat ze direct aan de slag kon. ‘’Na mijn verlof kon ik direct starten met mijn nieuwe functie. Het idee om weer alleen op pad te gaan en te werken met een andere doelgroep bracht een mix van opwinding en angst met zich mee,’’ vertelt Vivienne. "In het begin voelde het alsof ik me opnieuw moest bewijzen," geeft Vivienne toe. "Maar mijn zelfvertrouwen groeit met de dag. En het team voelt als een echte steun, ook al ben ik vaak alleen op pad." De overgang naar de jeugdzorg brengt de nodige uitdagingen met zich mee. Ze moet haar weg vinden in een nieuwe omgeving en haar kennis bijscholen. Maar met de steun van haar collega's en haar eigen vastberadenheid weet ze zich staande te houden. Ze ontdekt nieuwe vaardigheden en leert om te gaan met de complexe hulpvragen van de jeugd. ‘’De eerste successen geven mij het vertrouwen dat ik nodig heb om door te zetten, zelfs als ik mij soms nog onzeker voel. Ik bereid gesprekken samen voor met collega’s, zodat ik met meer zelfvertrouwen een gesprek in ga. Dit helpt mij deze nieuwe wereld op mijn eigen tempo te ontdekken.’’
Persoonlijke groei
"Ik ben echt gegroeid in het loslaten van mijn eigen normen en waarden," merkt Vivienne op. "Je moet kijken naar wat het kind echt nodig heeft en dat vergt soms een andere aanpak." De confrontatie met de complexe hulpvragen van de jeugd dwingt haar om haar eigen overtuigingen los te laten. Ze leert om te kijken naar de behoeften van het kind en zijn omgeving en om daarop af te stemmen. ‘’Het vereist vaak een flexibele en empathische benadering, waarbij ik mijn eigen normen en waarden soms opzij moet zetten. Dit is niet altijd even makkelijk, maar het maakt mij wel tot een betere professional en een meer empathische begeleider.’’ Nu, ruim een half jaar verder, voelt Vivienne zich steeds meer op haar plek. "Ik word elke dag uitgedaagd en zie ontzettend veel nieuwe kansen. Het geeft mij de energie die ik nodig heb," zegt ze enthousiast. Een moedige stap die haar gebracht heeft naar een plek waar ze zich steeds meer thuis gaat voelen. Met elke nieuwe uitdaging die ze aangaat, voelt ze haar energie en enthousiasme toenemen. Ze kijkt uit naar de nieuwe kansen en mogelijkheden die op haar pad zullen komen.