De reis van Karlijn: wanneer twee werelden samenkomen
Van kinds af aan wist Karlijn al dat ze een passie had voor het werken met kinderen. Dit dreef haar naar de Pabo. Het voor de klas staan bracht haar niet alleen voldoening, maar ook een speciale affiniteit met kinderen die wat extra ondersteuning nodig hadden. Na de Pabo besloot ze haar horizon te verbreden en de opleiding Pedagogische Wetenschappen en Onderwijskunde te volgen.

De eerste stappen in het werkveld
Haar eerste stappen in het werkveld brachten haar naar het voortgezet speciaal onderwijs; een groep jongeren met een licht verstandelijke beperking (LVB) en bijkomende gedragsproblemen. ‘’Ik merkte direct dat het werken met deze jongeren een grote uitdaging was” vertelt Karlijn. Haar enthousiasme en bekwaamheid bleven niet onopgemerkt. Toen Sius op zoek was naar een orthopedagoog, vroegen ze haar toenmalige werkgever om aanbevelingen. ‘’Mijn werkgever vroeg aan mij of ik dit zag zitten? Ik was net klaar met mijn studie, dus dit was natuurlijk een kans die ik met beide handen aangreep.’’
Een uitdagende baan
De combinatie van lesgeven en een functie als orthopedagoog was een uitdaging, maar eentje waar ze geen spijt van heeft. ‘’Bij Sius werd ik onderdeel van het team Zorgadvies en Behandeling. Destijds zaten we nog samen met het team in één pand. Dit is alweer ruim 12,5 jaar geleden,’’ vertelt Karlijn. Bij haar start waren ze slechts met z'n zessen, maar het team groeide snel, vooral toen ook de functie met behandeling binnen de langdurige zorg verzilverd kon worden. De gedragsdeskundigen kregen een grotere en meer structurele rol bij cliënten met een behandelindicatie. Inmiddels zijn we een team van ruim 20 personen, bestaande uit gedragsdeskundigen, zorgadviseurs, psychomotorisch therapeuten en verpleegkundig adviseurs,’’ licht Karlijn toe.
Een hecht team
In de loop van die 12 jaar heeft Karlijn zichzelf verschillende keren afgevraagd of ze nog iets anders wilde doen, maar steeds kwam ze tot de conclusie dat ze haar werk gewoon te leuk vindt. ‘’Ik heb in de loop der jaren een hechte band opgebouwd met mijn collega's. We hebben veel dingen meegemaakt, zowel op werkgebied als op persoonlijk vlak. Dit heeft de band echt heel sterk gemaakt. Het voelt soms gewoon als een tweede familie,’’ straalt Karlijn. Op de vraag wat haar werk dan zo leuk maakt, antwoordt ze stellig “teams coachen. En de diversiteit van het werk: het begeleiden van moeilijke cliënten, diagnostisch onderzoek doen, beeldvorming bij (nieuwe) cliënten en het verzorgen van scholing. Mijn werk is nooit saai!’’ In de afgelopen jaren heeft Karlijn zichzelf flink ontwikkeld, mede dankzij het sparren met collega's.
Ontwikkeling en groei
Dat ontwikkeling voor Karlijn belangrijk is, blijkt ook uit het feit dat ze zichzelf blijft uitdagen. ‘’De afgelopen jaren heb ik verschillende opleidingen en scholingen gevolgd en heb ik nieuwe taken op mij genomen. Zo ben ik bijvoorbeeld nu ook betrokken bij beleidszaken. Dit alles houdt het interessant en uitdagend, zelfs bij dezelfde werkgever.’’ In de loop der jaren heeft Karlijn geleerd hoe de organisatie werkt en hoe ze daarin kan bewegen. Haar werkdagen kosten haar niet veel energie, behalve tijdens de coronatijd. Het gebrek aan fysiek contact en de afwezigheid van reuring was een groot gemis. . ‘’Ik heb echt de behoefte aan dat spontane contact en de beschikbaarheid op kantoor. De mogelijkheid om ieder moment even te kunnen sparren met mijn collega's,’’ zegt Karlijn.
Het samenkomen van twee werelden
"Nu ik steeds meer bezig ben met het coachen en scholen van teams, komen mijn twee werelden weer samen: begonnen voor de klas en nu weer opnieuw voor een groep. Ik geniet van het beste van twee werelden en dat is geweldig," zegt Karlijn enthousiast. Ook nu wil Karlijn nog blijven leren. Op dit moment is ze bezig om zich te oriënteren op een vervolgopleiding richting systeemgericht werken. “Een cliënt is namelijk altijd onderdeel van een systeem. Je kunt dat niet los van elkaar zien. Het is interessant om te onderzoeken welke invloed een systeem heeft en hoe je hiermee kunt samenwerken”. En het belangrijkste: ze kijkt er nu al naar uit om deze kennis weer over te dragen aan anderen.